Dat er in de modewereld veranderingen plaatsvinden is natuurlijk inherent aan een markt die als geen andere gestoeld is op smaak. Elk decennium heeft zijn eigen modebeeld en als er teruggegrepen wordt op vroeger, blijkt dat 'retro' altijd wordt aangevuld met eigentijdse elementen. Dit is eigenlijk nooit anders geweest. Maar sommige veranderingen mag je echt als trendbreuk zien.
Zo is er toch een duidelijke trend naar meer duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Duurzaamheid, niet alleen als het gaat om het gebruik en hergebruik van grondstoffen, maar ook als het gaat om het milieuvriendelijk produceren. De toestanden in typische 'sweatshops' in Derde Wereldlanden, waar vaak ook nog kinderhanden bij de productie betrokken zijn, zijn door een aantal rampen met dodelijke afloop uitgebreid in het nieuws geweest en steeds meer mensen vragen zich af of dat bijzonder goedkope shirtje dat ze op de markt zien, wel op een mensvriendelijke manier is geproduceerd. Ook dit zal consequenties hebben op het inkoopbeleid van grote modeketens.
Werd vroeger het modebeeld van een stad voor een groot deel bepaald door het concrete winkelaanbod, sinds de komst van online winkels is dit geheel veranderd. Vrijwel elke kledingproducent kan eenvoudig een online outlet en winkel beginnen en een groot publiek bereiken. Toch zie je in die wereld nog een aantal andere strategieën. Niet iedereen mikt op de eigen winkel; er worden ook duidelijke samenwerkingsverbanden gezocht.
Neem als voorbeeld de gerenommeerde Italiaanse kleermakers. Merken als Corneliani, Brioni en Cesare Attolini hebben een eigen website, maar zullen hun producten toch blijven aanbieden via de high-end mannenmodezaken, omdat persoonlijk advies en maatwerk daarom blijven vragen. Een typisch Londens kledingmerk dat zich met name op artiesten en jetset richt is Duchamp London. Zij hebben een heel duidelijk beeld van hun doelgroep en weten ze ook effectief te bereiken. Naast eigen fysieke winkels maken ze gebruik van een aantal geselecteerde outlets, die ook geliefd zijn bij hun potentiële afnemers. Deze specialisten weten wat ze doen en voor wie.
Generalisten, die een breed aanbod laten zien, kunnen zeer succesvol zijn als ze een duidelijke concurrentiestrategie volgen. Een bedrijf als Bonprix bijvoorbeeld brengt een trendy assortiment uit, met als duidelijk onderscheidend element de zeer vriendelijke prijsstelling. Een generalist als Zalando biedt een zeer uitgebreide selectie aan modeartikelen van uiteenlopende merken aan en moet het vooral hebben van de uitstekende logistieke operatie en de bijzonder goede service. Bonprix en Zalando hebben elk hun eigen succesvolle strategie geadopteerd die goed past bij hun aanbod en doelgroep.
Een kleine ontwerper of kledingfabrikant die naast de eigen online webshop ook van andere kanalen gebruik wil maken, zou met een bedrijf als Zalando in onderhandeling kunnen gaan en voorraad aan ze leveren. Er zijn echter ook andere mogelijkheden, geheel van deze tijd. Dit zijn mode-sites als Fashionchick of Stylight, die min of meer als een soort intermediair optreden en geïnteresseerde klanten via hun website doorleiden naar de webwinkel van de fabrikanten die met ze samenwerken. Uiteraard zal dit niet gratis gebeuren, maar op commissiebasis.
Het lijkt er dus op dat zowel voor de generalist als de specialist meer dan voldoende afzetmogelijkheden bestaan. Als je maar duidelijke keuzes maakt.