Frank De Baere Vreest Grote Deflatie
en echte deflationist is geboren in het Nederlands taalgebied. Frank de Baere vreest een grote deflatie en wel vrij binnenkort die dieper zal gaan dan de jaren 30. De enige manier om je kapitaal te doen profiteren is het nu omzetten in wat fysiek goud en vooral veel cash, bij voorkeur dollars.
Frank De Baere, een 38 jarige landbouwer, stortte zich anderhalf jaar terug op de studie van de financiële wereld om te begrijpen hoe hij kan vermijden dat zijn kapitaal net zoals in 2000 zou vernietigd worden door zijn bankier in de aankomende crisis. In die korte tijd heeft hij zijn begrip over de crisis ontpopt in een ware revelatie over hoe het vork aan de steel zit:
\"De kern van het probleem is de enorme schulden expansie en kredietgroei van de voorbije decennia die de oorzaak was van de serieuze prijsstijgingen de voorbije jaren. De hyperinflatie die volgens velen nog moet komen is reeds achter de rug en stond op zijn hoogtepunt toen olie 150 dollar tikte begin 2008 en vastgoed wereldwijd met 10 procent per jaar of meer omhoog ging. Omdat iedereen steeds meer schulden op zich nam kwam er steeds meer geld in het systeem dat aan de oorzaak lag van al deze prijsstijgingen.
Nu is de wereld in terugbetalingsshock gekomen. Plotseling beseft iedereen dat die gigantische berg schulden moet terugbetaald worden terwijl de meeste van die kredieten geïnvesteerd werden in onproduktieve “luxe” investeringen die nooit of nimmer zichzelf kunnen terugverdienen. Het gevolg is dat schuldenaars falen op hun lening, banken massa’s toxische kredieten moeten afwaarderen en initieel gezonde, produktieve kredieten nu ook in de problemen komen wegens een gebrek aan consumenten.
Dit zal een kettingreactie op gang zetten met een uiterst vernietigend effect. De crisis van 2008 is maar het begin, de grootste deflatie allertijden staat te bonken op de voordeur. Het is een kwestie van maanden vooraleer de voordeur het begeeft … \"
Volgens Frank zal vastgoed in Amerika niet 30% zoals vandaag maar 50% dalen. Ook in België en Nederland zal vastgoed niet 5% maar minstens 30% dalen en waarschijnlijk nog meer. De grootbanken ziet hij nog quasi allemaal falen en de centrale bank en de staat zullen er niets aan kunnen doen. Hoe kan een failliete staat een failliete bank redden zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen bij de staatsobligatiehouders? Hoe kan een probleem van teveel schulden bij de banken opgelost worden met meer schulden?
De waarderingen van de beurs en grondstoffen gaan nog dieper volgens hem. Goud is ok als speculatie maar de beste speculatie zijn dollars in veilige cash vorm. Een kluis in de bank is niet aan te raden want als de bank failliet gaat is de deur gesloten. Dat alles verwacht hij in vrij korte tijd, tussen vandaag en de komende 2-3 jaar.
Hyperinflatie kan volgens hem niet omdat centrale banken opereren in een leen-ontleen systeem. Zolang centrale banken het systeem redden door meer krediet te geven aan banken en falende instellingen wordt niks opgelost volgens hem. Centrale banken verstrekken krediet, geen geld. En de grote hoeveelheid geld die ze drukken voor de opkoop van staatsschuld is nog altijd veeeeel kleiner dan de gigantische oceaan aan krediet van de privésector. En het is juist de implosie van de marktwaarde van al die kredieten die zorgt voor een \'deflatiepandoering\'.
Hyperinflatie komt er pas wanneer centrale banken met de rug tegen de muur staan en bereid zijn om effectief biljetten te drukken en aan de banken te geven. Maar dat komt volgens hem pas nadat de deflatie zijn schade heeft aangericht, op de bodem van de depressie, en dat is nog niet voor direct. Op de bodem van de deflatie zijn de banken dicht en liggen de kredietmarkten stil. Dan pas is het crisis. Frank gelooft vooral in cash dollars omdat een groot deel van de wereldwijde schuld noteert in dollar. Bij de terugbetaling van die schulden vreest hij dat er een tekort zal ontstaan aan cash dollars waardoor de waarde kan stijgen.
Velen denken dat de deflatie vooral een Amerikaans probleem is maar Frank vreest dat de ganse wereld, ook West Europa en Azië een ware deflatiepandoering te wachten staat. Onze rijkdom is een illusie gebaseerd op schulden. Onze spaarcenten zijn belegd in papieren verplichtingen uitgegeven door banken en fondsen die zelf insolvabel zijn. De waarde van die papiertjes is afhankelijk van de solvabiliteit en terugbetalingscapaciteit van de instellingen die ze uitgeven. Zonder die twee voorwaarden hebben die belegde spaarcenten volgens hem geen waarde. En als je weet dat banken massaal kredieten hebben gepompt in zeer twijfelachtige investeringen dan begin je je maar beter zorgen te maken.
Door al dat positieve nieuws de laatste maanden ben ik zelf gaan twijfelen of de depressie zal aanhouden dan wel wegebben maar als ik zijn verhaal hoor dan moet ik zeggen dat ik hem geloof en het me terug vertrouwen geeft dat de deflatie visie correct is. Ik geloof dat de centrale bank en overheden inderdaad niet in staat zullen zijn van alle verliezen van de grootbanken op te ruimen. Net zoals Ageas en Lehman Brothers failliet zijn gegaan zullen ook KBC , ING, Dexia , Rabobank en al de anderen over kop gaan. Het klinkt absurd maar eigenlijk is het logisch.
Frank legt uit wat er gebeurd is bij de landbouwers. Door de snel stijgende grondstofprijzen zijn boeren serieus gaan uitbreiden de voorbije jaren. Een snel groeiende economie en droogtes zorgden voor betere prijzen. Melkboeren kregen plots een degelijke prijs voor hun melk en zetten wereldwijd stallen bij. Uiteraard grote nieuwe ultramoderne en hoogproduktieve stallen. Veevoeder bedrijven bouwden grote nieuwe fabrieken voor al dat extra vee te kunnen voeden. Nu blijkt plots dat die snel groeiende economie gebouwd was op schulden en nu de krediet kraan is dichtgedraaid er helemaal geen geld is aan de consumentenzijde om die extra melk te kopen.
De consument heeft honger, de vraag naar voedsel is er, maar er is een ander probleem opgedoken: de portemonnee is leeg. De melkprijzen zijn terug in elkaar gestort, de investering, die initieel produktief leek, was slecht. De toelevering komt in de problemen. En wie heeft er al zijn geld in deze uitbreidingen gestoken? De banken. Elk huis, elk bedrijf, elke stal, elke nieuwe fabriek is gefinancierd door de banken. Met de spaarders hun geld. Al dat geld is verkeerd belegd en zal afgewaardeerd worden.
De banken beseffen het en zijn nu aan het redden wat er te redden valt. Hypotheken en waarborgen op reeds bestaande leningen vergroten, kredietlijnen terugschroeven, en zelfs eigen waardevolle activa van de hand doen. Een stijgende beurs zorgt voor terugkeer van rust en optimisme, maar dat is slechts stilte voor de storm. In België is een grootbank duizenden hectare landbouwgrond aan het verkopen om cash te genereren.
Veel ondernemers en particulieren hebben zich laten foppen. Ze dachten dat de sterke prijsstijgingen van de voorbije jaren er waren omwille van echte tekorten in grondstoffen, in olie, in vastgoed. \"Want de chinezen doen nu ook mee!\" Nu zien we dat een deel van die extra vraag kwam van gewoon het aantal schulden dat serieus omhoog ging. Er was wel meer koopkracht, maar het was koopkracht geleend uit de toekomst, die vroeg of laat betaald dient te worden. Hierdoor bloeide de economie veel te snel. Vandaag is die bron van bloei weg. Er worden geen extra schulden meer aangegaan. Straffer nog, men begint schulden af te betalen en dus te sparen. Al die extra koopkracht van de voorbije jaren is weg en nog iets meer.
De chinezen keren terug van de fabriek naar het platteland. Gedaan met melk drinken want het Westen is gestopt met nog meer schulden aan te gaan en de Chinese producten te kopen. Vele fabrieken in China staan nu leeg. Ook hier had men de vraag van de toekomst verkeerd ingeschat. Al die investeringen bleken fout. Pijnlijk.
Frank De Baere schrijft in zijn artikel \' Inflatie versus deflatie\':
Als ik al die inflatie- en hyperinflatieverhalen lees, dan krijg ik schrik dat het wel eens totaal anders zou kunnen uitdraaien. Centrale banken deden de jongste maanden vele overuren. Sedertien is veel geld gemaakt maar weinig goed gemaakt. Centrale banken en politici denken dat ze een economie draaiende kunnen houden met de drukpers. Ze denken dat ze een gebroken economie kunnen heropstarten met een nog sneller draaiende drukpers. Een drukpers kan een bad asset niet veranderen in een good asset. Een drukpers kan een bad economy gebaseerd op consumptie niet veranderen in een good economy gebaseerd op duurzame productie. De verhuis van een imploderend kredietproduct van de balans van de bank naar de balans van de overheid (belastingbetaler) lost niks op. Het is een mythe dat overheden een economie kunnen doen draaien door te lenen en spenderen en door geld in het systeem te pompen. Uiteindelijk heb je kapitaal (spaargeld) nodig om een economie te doen draaien, en net dat is vandaag zeer schaars, zeker in het Westen. Bovendien wordt het hoog tijd dat onze economie verandert van ‘advies geven’ naar ‘dingen maken’.
We hebben meer dan vijf decennia aan één stuk een continue krediet- en schuldgroei gehad. Plotseling in 2007 kwam de privésector in terugbetalingsshock door een overdosis schuld. Sindsdien doen de overheden koortsachtig hun best om de dalende kredietgroei en het spenderen van de privé op te vangen door zelf te spenderen en schulden te maken. De crisis werd veroorzaakt door te veel schuld en onze leiders hebben er daadkrachtig voor gekozen om nog dieper in de schulden te gaan en meer te spenderen om hem op te lossen. Ik begrijp niet hoe dat kan werken. Ik begrijp nog minder hoe hieruit inflatie of hyperinflatie kan ontstaan. Ik begrijp ook niet waarom nog geen enkele leider heeft stilgestaan bij de optie dat gewoon niets doen en de excessen van het verleden zichzelf laten uitzuiveren wel eens de beste oplossing zou kunnen zijn.
Dit is een crisis van te veel schulden en niet van te weinig spenderen. We zijn ooggetuige van het begin van het einde van decennia lang keynesianisme. Centrale banken verliezen hun macht over het systeem. Wat ze ook doen, ze kunnen niet langer inflateren. Als de Fed aan quantitative easing doet door langetermijnschuld op te kopen van de VS (poging tot inflatie), dan stijgen de intresten en wordt krediet duurder. Intrestvoeten worden niet langer bepaald door centrale banken maar door de krediet- en kapitaalmarkten. En wat we zien, zijn stijgende intresten en een strengere monetaire politiek door de markt. Stijgende intresten creëren dan weer gigantische deflatoire krachten omdat de economie en consumptie van vandaag uiterst afhankelijk zijn van goedkoop krediet. Quantitave easing heeft nog nooit gewerkt in de geschiedenis. Waarom zou het dat nu wél doen? De drug goedkoop maken of hem tegen onze zin toedienen, werkt niet meer. Bovendien induceert de drug nog slechts weinig of geen roeseffect. De patient dreigt te overlijden …
Frank De Baere publiceert zijn artikels op de Econoshock.be website van econoom Geert Noels. Een overzicht van al de artikels door Frank vind je op hier: http://www.econoshock.be/author/frank/.
Frank wees me ook naar een zeer interessant en recent interview van Robert Prechter die de leermeester is van vele deflationisten en ook vandaag een grote deflatie ziet op ons afkomen: http://www.financialsense.com/Experts/2009/Prechter.html
Het punt waar Frank en ik verschillen van mening is over welke beleggingen te doen. Ik geloof hem dat er een grote depressie komt en dus geloof ik dat de beste speculatie inderdaad goud en vooral dollars zijn, opgeslaan in fysieke veilige vorm.
Maar ik ben niet bereid mijn pensioen erop te verwedden want indien de grote depressie uitblijft en er vanaf nu terug een periode van welvaart aankomt dan zal je met enkel goud en dollars veel koopkracht verliezen en heb je aandelen en obligaties nodig om te profiteren. Ook indien deze grote deflatie zou omslaan in een hyperinflatie omdat de munt plots veel waarde verliest (zoals in IJsland 2008) dan kunnen je dollars snel veel waarde verliezen en heb je veel goud nodig om dat goed te maken.
Daarom dat ik de voorkeur geef aan een permanente portefeuille. Goed beseffende dat ik helemaal niet zoveel koopkracht zal winnen als hem indien een grote deflatie werkelijkheid wordt. Immers de permanente portefeuille heeft ook aandelen en die zullen dan op het rendement wegen. Maar ook beseffende dat ik helemaal niet zoveel kan verliezen indien er geen grote depressie zou komen maar wel een nieuwe grote welvaart. Want dankzij de 25% aandelen zal ik ook profiteren indien er een welvaartsperiode zou komen tegen alle verwachtingen in.
Toch doe ik mijn hoedje af voor zijn analyse en geloof ik dat zijn voorspellingen correct zullen blijken. Elkeen die zijn kapitaal degelijk wil beschermen dient dit scenario serieus te nemen en te zorgen dat hij genoeg fysiek goud en fysieke cash heeft in veilige vorm opgeslaan om zijn verlies in zijn aandelen, obligaties en vastgoed dan te kunnen dekken.
Marc de Mesel schrijft deze column op persoonlijke titel. Marc De Mesel heeft in 2000 zijn portefeuille aan een grootbank toevertrouwd. 2 jaar later was er 25% van zijn \'gespreide portefeuille\' verdampt in de dotcom crash. Na een teleurstellend jaar in 2005 beheert hij vanaf 2006 zijn portefeuille zelf. In het catastrofale 2008 jaar waarin Belgen en Nederlanders gemiddeld weer zo\'n -30% verlies hadden heeft hij het er met weinig kleerscheuren vanaf gebracht. Hier kunt u volgen wat hij doet met zijn portefeuille, waarom, en wat de resultaten zijn. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op info@analist.be.
Frank De Baere, een 38 jarige landbouwer, stortte zich anderhalf jaar terug op de studie van de financiële wereld om te begrijpen hoe hij kan vermijden dat zijn kapitaal net zoals in 2000 zou vernietigd worden door zijn bankier in de aankomende crisis. In die korte tijd heeft hij zijn begrip over de crisis ontpopt in een ware revelatie over hoe het vork aan de steel zit:
\"De kern van het probleem is de enorme schulden expansie en kredietgroei van de voorbije decennia die de oorzaak was van de serieuze prijsstijgingen de voorbije jaren. De hyperinflatie die volgens velen nog moet komen is reeds achter de rug en stond op zijn hoogtepunt toen olie 150 dollar tikte begin 2008 en vastgoed wereldwijd met 10 procent per jaar of meer omhoog ging. Omdat iedereen steeds meer schulden op zich nam kwam er steeds meer geld in het systeem dat aan de oorzaak lag van al deze prijsstijgingen.
Nu is de wereld in terugbetalingsshock gekomen. Plotseling beseft iedereen dat die gigantische berg schulden moet terugbetaald worden terwijl de meeste van die kredieten geïnvesteerd werden in onproduktieve “luxe” investeringen die nooit of nimmer zichzelf kunnen terugverdienen. Het gevolg is dat schuldenaars falen op hun lening, banken massa’s toxische kredieten moeten afwaarderen en initieel gezonde, produktieve kredieten nu ook in de problemen komen wegens een gebrek aan consumenten.
Dit zal een kettingreactie op gang zetten met een uiterst vernietigend effect. De crisis van 2008 is maar het begin, de grootste deflatie allertijden staat te bonken op de voordeur. Het is een kwestie van maanden vooraleer de voordeur het begeeft … \"
Volgens Frank zal vastgoed in Amerika niet 30% zoals vandaag maar 50% dalen. Ook in België en Nederland zal vastgoed niet 5% maar minstens 30% dalen en waarschijnlijk nog meer. De grootbanken ziet hij nog quasi allemaal falen en de centrale bank en de staat zullen er niets aan kunnen doen. Hoe kan een failliete staat een failliete bank redden zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen bij de staatsobligatiehouders? Hoe kan een probleem van teveel schulden bij de banken opgelost worden met meer schulden?
De waarderingen van de beurs en grondstoffen gaan nog dieper volgens hem. Goud is ok als speculatie maar de beste speculatie zijn dollars in veilige cash vorm. Een kluis in de bank is niet aan te raden want als de bank failliet gaat is de deur gesloten. Dat alles verwacht hij in vrij korte tijd, tussen vandaag en de komende 2-3 jaar.
Hyperinflatie kan volgens hem niet omdat centrale banken opereren in een leen-ontleen systeem. Zolang centrale banken het systeem redden door meer krediet te geven aan banken en falende instellingen wordt niks opgelost volgens hem. Centrale banken verstrekken krediet, geen geld. En de grote hoeveelheid geld die ze drukken voor de opkoop van staatsschuld is nog altijd veeeeel kleiner dan de gigantische oceaan aan krediet van de privésector. En het is juist de implosie van de marktwaarde van al die kredieten die zorgt voor een \'deflatiepandoering\'.
Hyperinflatie komt er pas wanneer centrale banken met de rug tegen de muur staan en bereid zijn om effectief biljetten te drukken en aan de banken te geven. Maar dat komt volgens hem pas nadat de deflatie zijn schade heeft aangericht, op de bodem van de depressie, en dat is nog niet voor direct. Op de bodem van de deflatie zijn de banken dicht en liggen de kredietmarkten stil. Dan pas is het crisis. Frank gelooft vooral in cash dollars omdat een groot deel van de wereldwijde schuld noteert in dollar. Bij de terugbetaling van die schulden vreest hij dat er een tekort zal ontstaan aan cash dollars waardoor de waarde kan stijgen.
Velen denken dat de deflatie vooral een Amerikaans probleem is maar Frank vreest dat de ganse wereld, ook West Europa en Azië een ware deflatiepandoering te wachten staat. Onze rijkdom is een illusie gebaseerd op schulden. Onze spaarcenten zijn belegd in papieren verplichtingen uitgegeven door banken en fondsen die zelf insolvabel zijn. De waarde van die papiertjes is afhankelijk van de solvabiliteit en terugbetalingscapaciteit van de instellingen die ze uitgeven. Zonder die twee voorwaarden hebben die belegde spaarcenten volgens hem geen waarde. En als je weet dat banken massaal kredieten hebben gepompt in zeer twijfelachtige investeringen dan begin je je maar beter zorgen te maken.
Door al dat positieve nieuws de laatste maanden ben ik zelf gaan twijfelen of de depressie zal aanhouden dan wel wegebben maar als ik zijn verhaal hoor dan moet ik zeggen dat ik hem geloof en het me terug vertrouwen geeft dat de deflatie visie correct is. Ik geloof dat de centrale bank en overheden inderdaad niet in staat zullen zijn van alle verliezen van de grootbanken op te ruimen. Net zoals Ageas en Lehman Brothers failliet zijn gegaan zullen ook KBC , ING, Dexia , Rabobank en al de anderen over kop gaan. Het klinkt absurd maar eigenlijk is het logisch.
Frank legt uit wat er gebeurd is bij de landbouwers. Door de snel stijgende grondstofprijzen zijn boeren serieus gaan uitbreiden de voorbije jaren. Een snel groeiende economie en droogtes zorgden voor betere prijzen. Melkboeren kregen plots een degelijke prijs voor hun melk en zetten wereldwijd stallen bij. Uiteraard grote nieuwe ultramoderne en hoogproduktieve stallen. Veevoeder bedrijven bouwden grote nieuwe fabrieken voor al dat extra vee te kunnen voeden. Nu blijkt plots dat die snel groeiende economie gebouwd was op schulden en nu de krediet kraan is dichtgedraaid er helemaal geen geld is aan de consumentenzijde om die extra melk te kopen.
De consument heeft honger, de vraag naar voedsel is er, maar er is een ander probleem opgedoken: de portemonnee is leeg. De melkprijzen zijn terug in elkaar gestort, de investering, die initieel produktief leek, was slecht. De toelevering komt in de problemen. En wie heeft er al zijn geld in deze uitbreidingen gestoken? De banken. Elk huis, elk bedrijf, elke stal, elke nieuwe fabriek is gefinancierd door de banken. Met de spaarders hun geld. Al dat geld is verkeerd belegd en zal afgewaardeerd worden.
De banken beseffen het en zijn nu aan het redden wat er te redden valt. Hypotheken en waarborgen op reeds bestaande leningen vergroten, kredietlijnen terugschroeven, en zelfs eigen waardevolle activa van de hand doen. Een stijgende beurs zorgt voor terugkeer van rust en optimisme, maar dat is slechts stilte voor de storm. In België is een grootbank duizenden hectare landbouwgrond aan het verkopen om cash te genereren.
Veel ondernemers en particulieren hebben zich laten foppen. Ze dachten dat de sterke prijsstijgingen van de voorbije jaren er waren omwille van echte tekorten in grondstoffen, in olie, in vastgoed. \"Want de chinezen doen nu ook mee!\" Nu zien we dat een deel van die extra vraag kwam van gewoon het aantal schulden dat serieus omhoog ging. Er was wel meer koopkracht, maar het was koopkracht geleend uit de toekomst, die vroeg of laat betaald dient te worden. Hierdoor bloeide de economie veel te snel. Vandaag is die bron van bloei weg. Er worden geen extra schulden meer aangegaan. Straffer nog, men begint schulden af te betalen en dus te sparen. Al die extra koopkracht van de voorbije jaren is weg en nog iets meer.
De chinezen keren terug van de fabriek naar het platteland. Gedaan met melk drinken want het Westen is gestopt met nog meer schulden aan te gaan en de Chinese producten te kopen. Vele fabrieken in China staan nu leeg. Ook hier had men de vraag van de toekomst verkeerd ingeschat. Al die investeringen bleken fout. Pijnlijk.
Frank De Baere schrijft in zijn artikel \' Inflatie versus deflatie\':
Als ik al die inflatie- en hyperinflatieverhalen lees, dan krijg ik schrik dat het wel eens totaal anders zou kunnen uitdraaien. Centrale banken deden de jongste maanden vele overuren. Sedertien is veel geld gemaakt maar weinig goed gemaakt. Centrale banken en politici denken dat ze een economie draaiende kunnen houden met de drukpers. Ze denken dat ze een gebroken economie kunnen heropstarten met een nog sneller draaiende drukpers. Een drukpers kan een bad asset niet veranderen in een good asset. Een drukpers kan een bad economy gebaseerd op consumptie niet veranderen in een good economy gebaseerd op duurzame productie. De verhuis van een imploderend kredietproduct van de balans van de bank naar de balans van de overheid (belastingbetaler) lost niks op. Het is een mythe dat overheden een economie kunnen doen draaien door te lenen en spenderen en door geld in het systeem te pompen. Uiteindelijk heb je kapitaal (spaargeld) nodig om een economie te doen draaien, en net dat is vandaag zeer schaars, zeker in het Westen. Bovendien wordt het hoog tijd dat onze economie verandert van ‘advies geven’ naar ‘dingen maken’.
We hebben meer dan vijf decennia aan één stuk een continue krediet- en schuldgroei gehad. Plotseling in 2007 kwam de privésector in terugbetalingsshock door een overdosis schuld. Sindsdien doen de overheden koortsachtig hun best om de dalende kredietgroei en het spenderen van de privé op te vangen door zelf te spenderen en schulden te maken. De crisis werd veroorzaakt door te veel schuld en onze leiders hebben er daadkrachtig voor gekozen om nog dieper in de schulden te gaan en meer te spenderen om hem op te lossen. Ik begrijp niet hoe dat kan werken. Ik begrijp nog minder hoe hieruit inflatie of hyperinflatie kan ontstaan. Ik begrijp ook niet waarom nog geen enkele leider heeft stilgestaan bij de optie dat gewoon niets doen en de excessen van het verleden zichzelf laten uitzuiveren wel eens de beste oplossing zou kunnen zijn.
Dit is een crisis van te veel schulden en niet van te weinig spenderen. We zijn ooggetuige van het begin van het einde van decennia lang keynesianisme. Centrale banken verliezen hun macht over het systeem. Wat ze ook doen, ze kunnen niet langer inflateren. Als de Fed aan quantitative easing doet door langetermijnschuld op te kopen van de VS (poging tot inflatie), dan stijgen de intresten en wordt krediet duurder. Intrestvoeten worden niet langer bepaald door centrale banken maar door de krediet- en kapitaalmarkten. En wat we zien, zijn stijgende intresten en een strengere monetaire politiek door de markt. Stijgende intresten creëren dan weer gigantische deflatoire krachten omdat de economie en consumptie van vandaag uiterst afhankelijk zijn van goedkoop krediet. Quantitave easing heeft nog nooit gewerkt in de geschiedenis. Waarom zou het dat nu wél doen? De drug goedkoop maken of hem tegen onze zin toedienen, werkt niet meer. Bovendien induceert de drug nog slechts weinig of geen roeseffect. De patient dreigt te overlijden …
Frank De Baere publiceert zijn artikels op de Econoshock.be website van econoom Geert Noels. Een overzicht van al de artikels door Frank vind je op hier: http://www.econoshock.be/author/frank/.
Frank wees me ook naar een zeer interessant en recent interview van Robert Prechter die de leermeester is van vele deflationisten en ook vandaag een grote deflatie ziet op ons afkomen: http://www.financialsense.com/Experts/2009/Prechter.html
Het punt waar Frank en ik verschillen van mening is over welke beleggingen te doen. Ik geloof hem dat er een grote depressie komt en dus geloof ik dat de beste speculatie inderdaad goud en vooral dollars zijn, opgeslaan in fysieke veilige vorm.
Maar ik ben niet bereid mijn pensioen erop te verwedden want indien de grote depressie uitblijft en er vanaf nu terug een periode van welvaart aankomt dan zal je met enkel goud en dollars veel koopkracht verliezen en heb je aandelen en obligaties nodig om te profiteren. Ook indien deze grote deflatie zou omslaan in een hyperinflatie omdat de munt plots veel waarde verliest (zoals in IJsland 2008) dan kunnen je dollars snel veel waarde verliezen en heb je veel goud nodig om dat goed te maken.
Daarom dat ik de voorkeur geef aan een permanente portefeuille. Goed beseffende dat ik helemaal niet zoveel koopkracht zal winnen als hem indien een grote deflatie werkelijkheid wordt. Immers de permanente portefeuille heeft ook aandelen en die zullen dan op het rendement wegen. Maar ook beseffende dat ik helemaal niet zoveel kan verliezen indien er geen grote depressie zou komen maar wel een nieuwe grote welvaart. Want dankzij de 25% aandelen zal ik ook profiteren indien er een welvaartsperiode zou komen tegen alle verwachtingen in.
Toch doe ik mijn hoedje af voor zijn analyse en geloof ik dat zijn voorspellingen correct zullen blijken. Elkeen die zijn kapitaal degelijk wil beschermen dient dit scenario serieus te nemen en te zorgen dat hij genoeg fysiek goud en fysieke cash heeft in veilige vorm opgeslaan om zijn verlies in zijn aandelen, obligaties en vastgoed dan te kunnen dekken.
Marc de Mesel schrijft deze column op persoonlijke titel. Marc De Mesel heeft in 2000 zijn portefeuille aan een grootbank toevertrouwd. 2 jaar later was er 25% van zijn \'gespreide portefeuille\' verdampt in de dotcom crash. Na een teleurstellend jaar in 2005 beheert hij vanaf 2006 zijn portefeuille zelf. In het catastrofale 2008 jaar waarin Belgen en Nederlanders gemiddeld weer zo\'n -30% verlies hadden heeft hij het er met weinig kleerscheuren vanaf gebracht. Hier kunt u volgen wat hij doet met zijn portefeuille, waarom, en wat de resultaten zijn. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op info@analist.be.
